Knaldrang na winter-lockdown…

De wilgenbloei begint!

De eerste wilgenkatjes zijn geopend om hun gele stuifmeel aan te bieden. Uitgerekend op de dag dat de Belgen weer kunnen uitgaan en hun ‘knaldrang’ botvieren, geldt dat ook voor de bijen.

9 februari 2022

Vandaag droog zonnig weer met een aangename temperatuur van 11graden. Het ideale moment om even naar de bijenstand te gaan.

Veel activiteit aan de vliegopening. Deze staat nog steeds zeer klein.

Bij deze temperatuur kan ik gerust zijn om de kast even te bekijken en wat voer bij te geven. De meeste volken zitten nu boven, vlak onder het dekplastic. Sommigen zelfs al iets naar de achterkant. Hoog tijd dus om bij te voeren.

Een half pak per volk is 1,25 kg suikerdeeg. Ik snijd een pak simpel in twee en langs de geopende kant kunnen de bijen naar binnen.

De uitvliegende bijen zijn niet alleen op zoek naar water of een toiletgelegenheid. Ze kunnen natuurlijk ook niet weerstaan aan de geur van deze struik als ze er passeren: Viburnum bodnantense.

Mijn winterakonieten zijn nog niet talrijk genoeg om bijen te lokken. Geef ze nog een paar jaar de tijd. Maar zelfs enkele honderden op een paar vierkante meter kunnen niet op tegen één struik van de sneeuwbal in dit seizoen.

Fruitbomen snoeien

Vandaag heb ik de laatste fruitbomen gesnoeid. Bij sommige was het ondertussen al enkele jaren geleden.

De fruitbomen en de bessenstruiken zijn zo klaar voor het nieuwe jaar. Een jaar dat hopelijk wat droger is dan 2021. Maar dat geldt misschien alleen voor mijn boomgaard die is gelegen aan het waterbroek. En daar staat het grondwaterpeil altijd al hoog.

De moestuin is daar vorig jaar zelfs volledig onder water verdwenen waardoor er geen opbrengst geweest is. Om dit iets te voorkomen ben ik momenteel bezig met het graven van een afwateringsgracht rond de tuin. Deze verbind ik dan met de perceelsgracht. De uitgegraven grond gebruik ik om de moestuin zelf ook nog iets te verhogen. Ik hoop begin maart klaar te zijn met deze ‘grondwerken’.

Knotwilgen

Ongeveer elke vier jaar knot ik de wilgen langs de perceelsgrenzen. Op deze manier hoef ik slechts een 25 % te doen elk jaar. De 75 % die ik niet snoei, leveren nog veel stuifmeel voor de bijen. Maar het gaat dan ook over ongeveer 250 knotwilgen in totaal.

De dikke takken worden later nog op maat gezaagd tot haardhout. De dunne twijgen heb ik direct verhakseld op het wandelpad.

De platwilgen beginnen reeds te knoppen en de hazelaars hangen vol stuifmeelkaarsjes. Maar voor de bijen begint het pas tegen februari als de hazelaars het stuifmeel lossen.

Nazomerdessert voor de bijen

Deze doorbloeiende wilg geeft nog steeds bloesem voor de bijen.

Deze vijver is aangelegd als fotostudio voor de vogels maar dient eveneens als drenkplaats voor de bijen en met de watermunt erbij komen ze hier zelfs massaal gezellig samen.

De reuzenbalsemien staat slechts op enkele meters van de volken.

De moestuin met ingezaaide phacelia. Nog een drietal weekjes geduld.

Guldenroede

In de voorbije jaren zag ik zelden een honingbij op de guldenroede. Vliegen en zweefvliegen leken wel de enige geïnteresseerden. Maar momenteel vliegen ook de honingbijen volop op de guldenroede. Weliswaar samen met de alomtegenwoordige vliegen en zweefvliegen.

Bloesem

Pruimen, kersen en peren komen nu snel in bloei.

Ook het kleinfruit, zoals de aalbes en de kruisbes komen in bloei.

De groene, vrouwelijke wilgenkatjes geven dan wel geen stuifmeel. Ze leveren wel veel nectar aan de bijen.

De doorbloeiende wilg is nu ook in bloei. Deze gaat door tot in september.

De geknotte knotwilgen krijgen nieuw groen. De niet geknotte komen binnen een tweetal weken in bloei.

Speenkruid en sleedoorn

Op het speenkruid heb ik nog nooit een bij gezien.

Schapen naar winterweide

Vandaag heb ik de schapen naar de droge winterweide gebracht. De bok blijft met zijn twee gecastreerde maten aan het Waterbroek. Momenteel is de weg ernaartoe al een serieuze modderpoel en daarom heb ik de aanhanger maar niet gebruikt. De laadruimte van de Jumpy is groot genoeg voor negen schaapjes. En met het differentieel op de stand modder is er geen enkel probleem. Op de droge zandgronden van Gerhagen blijven ze nu tot begin mei om af te lammeren.

Ik heb mijn verlof ook gebruikt om de laatste knotwilgen te knotten. Er blijven een dertigtal ongeknotten dit jaar voor de bijen. Als de stam dik genoeg is, laat ik ze tot vier jaar ongeknot. Ze leveren dan flink wat brandhout. Als de stam nog te dun is, knot ik ze zelfs jaarlijks om afscheuren van de takken te voorkomen.