Ochtendnevel

Gelukkig hebben we het winteruur teruggekregen. Vanmorgen was het heerlijk in de ochtendmist. Ook gisteren was het raak. Ik trek er dan graag al vroeg uit. Niet dat ik in de vroege morgen al rust nodig heb, maar het verfrist. Ik kan er dan wel weer een dag tegen. Even de benen strekken en genieten van de stilte. En de herfst is voor mij vooral het seizoen van de geur. De geur van koude nevel, natte herfstbladeren. Het is alleen jammer dat ik op de meeste werkdagen hier geen tijd voor kan vrijmaken. Het blijft dus bij weekends en vrije dagen.

Gisteren tijdens mijn wandeling heb in een gracht die dit jaar niet werd geruimd nog enkele plantjes gevonden. Vermits ze in de toekomst vermoedelijk toch sneuvelen bij het ruimen van de grachten, zie ik er geen graten in om ze mee te nemen en ze bij mijn bijenhal een nieuwe groeiplaats te geven. Het waren deze maal twee hulstzaailingen en een 2 of 3 jaarse meidoorn. Ik heb ze dadelijk verplant. Ik heb van de gelegenheid ook gebruik gemaakt om nog andere zaailingen, die ik al even in een pot had staan, eveneens een plaats te geven. Dit waren dus eigenlijk al containerplanten geworden. Twee paardenkastanjes, een wilde appel, twee taxussen en een boswilg.

Hopelijk is volgend voorjaar niet zo koud en droog is als het voorbije jaar. De plantjes zullen dan zeker beter aanslaan. Al zijn er uiteindelijk toch bitter weinig gesneuveld. Het was wel pas augustus als de meesten hun eerste groei lieten zien. Maar in de natuur moet men geduldig zijn en ondertussen natuurlijk niet vergeten om te genieten van hetgene er al wel te zien is.