Volgens een team Nederlandse en Spaanse onderzoekers zitten neonicotinoiden niet alleen in de nectar maar evenzeer in de honingdauw. En vermits honingdauw gedurende een veel langere periode beschikbaar is dan de nectar uit de bloemen, zou dit veel schadelijker kunnen zijn voor veel insecten die leven van bladluizen, bladvlooien, witte vliegen enz. De nuttige insecten die deze schadelijke insecten opruimen, gaan op deze manier ook ten onder. Honingdauw is geen afscheiding van de planten, maar is de uitscheiding van insecten die plantensappen opzuigen. Deze uitscheiding wordt dan weer opgenomen door andere insecten wegens de zoetheid ervan. Zou het niet logisch zijn dat de insecten die plantensappen opzuigen, deze giftige neonicotinoiden binnen krijgen. Dat zou nu juist de bedoeling moeten van deze insecticiden want juist om die reden stopt men neonicotinoiden in de plantensappen. Wat mij eigenlijk het meest verontrust is het feit dat deze neonicotinoiden in de uitscheiding van deze schadelijke insecten voorkomt. Want dat betekent volgens mij dat ze niet meer simpel dood gaan van dit gif. Als ze nog honingdauw kunnen uitscheiden, leven ze volgens mij nog. En dat zou voldoende reden moeten zijn om te stoppen met het gebruik van neonicotinoiden. Dat hun lijf vol zit met giftige neonicotinoiden en dat ze bijgevolg ook giftig zijn de nuttige sluipwespen en andere nuttige insecten, zal al wel lang vaststaan. Maar het simpele feit dat de schadelijke insecten niet meteen doodvallen en nog honingdauw kunnen produceren vind ik eigenlijk best angstaanjagend.
Ik herinner me nog heel goed een ander horrorverhaal van de vorige eeuw. Het was iets met roofvogels en DDT. Hoe dom kan de mens zijn als zelfs dieren leren uit ervaring.
Imkerij Het Waterbroek 