De laatste ouesssant ooi begon vanmorgen te persen. Een uurtje later was de vruchtwaterblaas te zien, maar er verschenen geen pootjes. Die waren uiteindelijk wel te strekken in het nauwe geboortekanaal, maar het hoofdje kon ik niet bereiken, laat staan stevig vastgrijpen om te assisteren bij het persen. Na enkele minuten heb ik het ooitje maar in de wagen gelegd en ben ik naar de praktijk gereden. Ondertussen is het al wel veertien jaar geleden dat ik keizersnedes bij schapen en runderen uitvoerde, maar het is zoals fietsen. Je verleert niet wat je echt in de vingers hebt. Ik heb thuis wel het voordeel van een praktijkruimte en en inhalatieanesthesie en heb daar dan ook dankbaar gebruik van gemaakt.
Vermits een verdoofde ooi na een keizersnede haar lam vaak moeilijk aanvaard, heb ik een portie biest afgemolken en alvast via een sonde aan het lam gegeven. Door deze biest via een maagsonde te geven, verliest het lam niet zijn natuurlijke zuigreflex. Dit gebeurt namelijk nogal eens als ze in het begin met een speen worden gevoerd. Ze verliezen dan nogal eens de zoekdrive om aan de uier te gaan zuigen. Het ooitje heeft momenteel al wat gegeten en ze staat vlot recht. Het ramlammetje heeft ze ook goed droog gelikt. De recoverykooi voor honden is gelukkig groot genoeg om in recht te staan en morgen mogen ze wellicht al terug naar de bevallingskudde. Deze bestaat nu uit de vijf bevallen ooien en hun lammeren, vier rammetjes en een ooitje.
Imkerij Het Waterbroek 