De bedrijfsbegeleiding voor de imkers door een dierenarts in het kader van de varroabestrijding is een feit. Verdere info Imkers kunnen nu een bedrijfsbegeleidingscontract afsluiten met een erkend dierenarts om hun bij (bij) te staan in de bestrijding van de varoase. Als imker-dierenarts ben ik natuurlijk zeer geïnteresseerd in de nieuwe wetgeving. Gedurende enkele dagen heb ik ze nu bestudeerd en wat kan ik besluiten?
De overheid heeft zowel aan de imkers als aan de dierenartsen zeer grote toegevingen gedaan om dit rond te krijgen. Zoveel is wel duidelijk. Voor de imkers zal er nu eindelijk duidelijkheid komen hoe, wanneer en met wat te behandelen. De dierenartsen die meestappen in het project krijgen een boel rechtszekerheid door het bedrijfsbegeleidingscontract. In het verleden was het zo dat een foutief gebruik van een voorschrift viel onder de verantwoordelijkheid van de dierenarts. Een gevonden residu van een bestrijdingsmiddel in de was of de honing zou de dierenarts worden aangewreven. En eigenlijk mag een dierenarts zelfs geen voorschriften maken als hij de dieren niet eigenhandig heeft onderzocht. In diergeneeskundige bedrijfsbegeleidingen dient een bezoek ter plaatse maandelijks of trimestrieel te worden gedaan. Dit is zo bij alle vee en zelfs bij de kleine honden- en kattenfokkers. De imker komt er van af met slechts één bezoek per vier jaar. Hierdoor zullen die kosten zeker beperkt worden. Daar tegenover staan wel 2 informatiesessies per jaar bij de dierenartspraktijk om de bedrijfsvoering te bespreken en voor de volgende zes maanden de medicijnen aan te schaffen. Allemaal goed en wel maar het zal toch weer duurder worden voor de imker. Ik hoor het ze al zeggen. Inderdaad, maar de imker staat er nu niet meer alleen voor en gaat tenminste weten hoe hij zou moeten te werk gaan. Er word tenslotte voeding geproduceerd voor de consument. En bedenk maar eens hoe je zelf zou reageren als imker-consument die een pot choco koopt in het warenhuis. Stel je maar eens voor dat je een pot kunt kopen die niet gegarandeerd zuiver is, waar misschien een residu in zit van de bestrijding tegen een cacaokever en dat die pot dan ook nog eens twee keer duurder is dan een pot van een gekend merk. Ik zou die verdachte pot laten staan. En dat is nu juist wat er aan de hand is. De consument wil een honing van een onberispelijke kwaliteit, zonder toevoegingen van bestrijdingsmiddelen tegen de een of andere obscure parasiet. Daar heeft de consument namelijk geen boodschap aan.
Een ander heikel punt is de beschikbaarheid van de benodigde bestrijdingsmiddelen. Er is gewoon te weinig te verkrijgen. De overheid is zich hiervan bewust en heeft de registratiekosten voor de fabrikant-invoerders nu kwijtgescholden. Ze kunnen nu geneesmiddelen tegen varroa op de markt brengen zonder de registratiekosten van een kleine 10.000 euro. Hopelijk gaat dit systeem snel aanslaan en dienen we als dierenarts minder en minder beroep moeten doen op het beruchte cascadesysteem. Momenteel is het zelfs zo dat bijvoorbeeld api-bioxal, het enige cascadeproduct voor oxaalzuurdruppeling, niet verkrijgbaar is. De dierenarts dient dus een voorschrift te maken voor de aanmaak door een apotheker. En dit zal heus niet worden gedaan aan 17,55 euro voor 35 g. Maar er is hoop voor de toekomst en daar zullen we ons maar aan houden.
Als je wil weten hoe ik dit zelf organiseer in mijn praktijk, kun je tegen het einde van deze week terecht op mijn website.
Imkerij Het Waterbroek 