De kinderen van de lokale lagere school zijn vandaag weer langsgekomen aan de apituin. Ze krijgen dan een rondleiding door de kompostmeesters van de gemeente. Hun les handelde over de natuur die zichzelf regelt. Ze krijgen een uitleg aan de composthoop, de compostbakken, de ecotuin, het insectenhotel. Natuurlijk zijn ze vooral geïnteresseerd in de bijen. Vermits ik dit jaar een oude strokorf heb bevolkt, kon ik simpel aan hun nieuwsgierigheid voldoen door de korf even op zijn kant te leggen. Het openen van een kijkraam bij de ecokasten heeft echt niet hetzelfde effect. Hun aandacht was werkelijk fantastisch, hun plotselinge stilte werd slechts onderbroken door enkele zachte oohs en aahs. Ze zaten er letterlijk met hun neus op. Ik heb dan wel geen rasbijen, maar door voortdurende standselectie, durf ik ze dit wel toestaan. Terwijl er nog voortdurend bijen thuiskwamen met hun pootjes vol stuifmeel, stond de ganse klas op slechts 50 cm voor de korf en twee Kempische kasten. Ik open natuurlijk geen Kempische kast met het bekende gekraak van een propolisverzegeling. Hier is het nu te laat voor geworden in het seizoen.
Als bedankje kreeg ik op het einde een nestkastje voor de lokale dorpsvogel: de gekraagde roodstaart. Samen met een fles lekkere wijn. Voor hun klas heb ik ze enkele pompoenen meegegeven en een pot zomerhoning. Morgen komt de parallelklas voor dezelfde les. Elk jaar is dit weer een fijne belevenis voor hen en zeker ook voor mij.
Imkerij Het Waterbroek 