De gele herfstframboos (Rubus idaeus ‘Golden Everest’) heeft dit jaar vrij veel vruchten gegeven. De gele vruchten worden door de vogels gerust gelaten. Net zoals de witte Sint-Jansbessen (Ribees rubrum ‘Witte Versailles’) blijken de vogels dit niet te herkennen als voedsel. Terwijl de rode variëteiten worden opgegeten vooraleer ze rijp zijn, kun je deze volledig voor jezelf plukken. Toch iets om rekening mee te houden. Ook de zwarte bes (Ribes nigra ‘Titania’) wordt goed gerust gelaten door de plaatselijke fauna. Ik heb een zestal jonge Jostabessen geplant die dit jaar sterk gegroeid zijn. Hopelijk zijn deze bessen ook voor mezelf volgend jaar.
De haag van olijfwilgen (Elaeagnus ebbingei) die ik heb geplant vorige maand. Deze plant zou bloeien vanaf de vroege zomer tot september. Ik had toen gelijk 100 Ligustrums besteld. Deze kan ik begin november met kale wortel gaan afhalen. Deze ga ik ook in los haagverband planten. Hiermee bedoel ik dat ze een meter van elkaar af worden geplant, waardoor ze zeer breed kunnen uitgroeien en bijgevolg zonder snoei kunnen blijven en uitbundig gaan bloeien.
In de serre ben ik vandaag begonnen met de isolatie met noppenfolie. Volgens de mensen van euroserre zou er een winst moeten zijn van 10 graden. Dus korte periodes nachtvorst zouden geen probleem mogen zijn. En indien het een langere periode vriest, kan ik de kachel nog opzetten voor enkele uurtjes. De overwintering in de serre beschouw ik als een experiment. Dan kan ik er tenminste over meepraten. Dan heb ik het geprobeerd. Als het te duur of te omslachtig wordt, zal ik dit maar één jaar doen. Een heleboel plantjes heb ik ondertussen al gestekt en veel kleine zaailingen die ik her en der in de tuin tegenkom, worden ook opgepot. Als ik ze niet verplant naar de bijenstand, kunnen ze volgend voorjaar in elk geval dienen voor de kruidenruildag van de Verenigde Taxanders, mijn imkersvereniging.
Imkerij Het Waterbroek 