De invasieve hoornaar

In Amerika spreekt men tegenwoordig niet graag meer over de Aziatische hoornaar of de nieuwe Japanse. Net zoals het N-woord niet meer mag worden gebruikt. En wellicht moeten we het daarom hier ook maar hebben over de geelpoot-hoornaar. Ik zie ze tegenwoordig dagelijks voor mijn kasten hooveren. Zonder mijn vliegenmepper ga ik trouwens niet meer naar de bijenstand. Maar zonet vloog er een brommend insect thuis onder de veranda. Een goed gemikte mep en het bleek eveneens een invasieve hoornaar. Nochtans heb ik hier in de buurt geen bijenkasten staan. Moet ik nu concluderen dat de soort zich definitief in de streek heeft gevestigd? Heeft de mens al ooit een invasieve exoot kunnen terugdringen ? Zien we nog exotische krabben, nijlganzen of Canadese ganzen? Zijn er nog reuzenbalsemienen of Japanse duizendknopen te zien in Vlaanderen? Natuurlijk! Het is een illusie dat we deze soorten hier nog wegkrijgen.

De wolf moeten we spijtig genoeg aanvaarden. Vroeger waren er ook wolven in deze streken. Maar vandaag lees ik dat ze ook de jakhals al verwelkomen. Dit roofdier is afkomstig uit Oost-Europa. Mag ik dat dan alstublieft klasseren als een invasieve exoot en kan dat dan net zo intensief worden bestreden als de Aziatische hoornaar? Of zou de jakhals fotogenieker zijn dan de hoornaar? Laat ons het maar op houden dat we als mens, de meest invasieve soort ter wereld, moeten leren leven met een wereld die voortdurend in verandering is.