Eergisteren pas gemerkt dat mijn windowstablet geen mails kon versturen. De ontvangst van mails werkte prima voor al mijn accounts, doch het beantwoorden liep mis. Vanochtend plots de juiste instelling gevonden en dadelijk zijn er een pak mails verstuurd die al enkele weken bleven hangen. Enkele mensen zullen nu misschien raar opkijken, maar beter te laat dan nooit. Toch raar dat na 25 jaar werken met PC en 19 jaar op het internet, ik meer en meer moeite krijg om mee te kunnen. Standaardisatie en plug en plat is blijkbaar nog steeds een ver-van-mijn-bed-show. De kantoorPC werkt op Windows 7, het tablet op Windows 8.1 RT en de smartphone op Android 4.4.4. Blijf maar eens bij met al die instellingen. Om nog maar te zwijgen van alle wachtwoorden. Ik heb al een gans boekje vol wachtwoorden dat ik tegenwoordig regelmatig dien te raadplegen.
Dit verhaal lijkt wat mij betreft erg op de imkerij. Iedereen werkt met andere kasten en gebruikt via zijn persoonlijke instellingen dan nog een verschillende methode. Hierdoor ontstaan volgens mij dan ook veel van de problemen. Bij het gebruik van een andere kast (apparaat), hoort een andere methode (besturingssysteem) dat men dan via de eigen instellingen (persoonlijke werkwijze) kan bijregelen. De Kempische kasten worden op een andere manier gebruikt dan de ecokasten en de apideakastjes. Ze dienen ook elk voor een andere doelstelling. De Kempische kast is van oorsprong een kast om te reizen naar het fruit en voor de honingproductie. Net zoals de hedendaagse Segebergerkasten trouwens. Door hun gewichtsvoordeel zijn ze nog beter om te reizen. In een apideakastje worden koninginnen gekweekt en niemand produceert er honing mee. De ecokasten zoals ik ze zie, zijn afkomstig van de Warrékast. Deze was ook niet bedoeld om te reizen en evenmin voor de grote honingproductie. Het was de kast voor iedereen, voor de gewone man, de ‘people’s hive’, de ‘ruche populaire’. Iedereen kan er mee weg. Iedereen kan er bijen in houden op een ecologische manier, met zo weinig mogelijk kosten, met zo, weinig mogelijk materiaal. En indien er voldoende dracht is, zelfs meer honing mee produceren dan je zelf kan gebruiken. Voldoende dracht voor een kast impliceert dat er slechts één of twee kasten per locatie worden aangehouden en dus geen honing tracht te produceren voor de verkoop. Deze ‘overproductie’ is namelijk de grote meerkost en vraagt extra werk. Met één of twee ecokasten moet een imker niet reizen. Hij dient slechts zijn buren te overtuigen met enkele potjes honing, een flesje propolistinctuur of een potje zelfgemaakte boenwas, om meer bijenplanten aan te planten. Dus geen reiskosten. Het materiaal om één of twee honingkamers te oogsten, bestaat slechts uit een ontzegelmes (broodmes uit de keuken), een ontzegelbak (zelfgemaakte uitlekbak), een fijne honingzeef (de keukenzeef) en een recipiënt om de honing in te laten rijpen (een plastic honingemmer van 20 euro of een gratis plastic emmer met een gekochte afsnijkraan van 10 euro). Voor eigen gebruik en om aan de vriendelijke buren uit te delen, zijn er zelfs geen etiketten nodig en volstaan ook de oude jampotjes die je eveneens krijgt van je buren.
Imkerij Het Waterbroek 