Winterbehandeling

Gisteren heb ik alles klaargemaakt voor de winterbehandeling van de bijenvolken. En deze morgen bij -3°C ben ik er aan begonnen. Alle Kempische kasten zijn nu behandeld en wat ik zag, stemt me hoopvol. Tussen de 5 en de 8 straten vol bijen in een dichte wintertros. En de tros zat telkens vooraan en vrij diep. Ze hebben dus nog een goed pak voer boven zich. Dit jaar viel ook weer op dat de jonge volkjes het veel beter doen dan de productievolken. De jonge volken zaten steevast op een tros van 8 straten, terwijl de produktievolken slechts 5 à 6 straten bezetten. Slechts één volk van de 15 stuks voldoet niet. De tros was slechts 2 straatjes, dus ongeveer een tros van 10-12cm. Volgens de kastkaart was het een koninginnenaflegger waar de koningin van 2012 nog opzit. Ik heb ze het ganse jaar achter de hand gehouden als reserve maar nu zal ze ons vermoedelijk verlaten. Ze hebben een ganse kast vol voer en ik heb ze behandeld, maar toch verwacht ik ze niet terug te zien in maart. 

Bij het sluiten van de kasten, heb ik een isolatieplaat in de deksels gestopt en de bodemschuif heb ik er ook weer onder geplaatst. Nu kan ik binnen een drietal dagen de mijtenval eens controleren en ga ik ook de gewichten van de kasten noteren. De bodemschuif blijft nu zitten en samen met een regelmatige weging van de kasten, kan ik de voorjaarsgroei mooi opvolgen. Ook mijn stetoscoop neem ik vanaf nu tot aan de voorjaarscontrole weer in gebruik. 

De schuif zit omgekeerd in de sleuven en laat zodoende een ventilatie naar achter toe.

Het metalen plaatje aan de unster blijft hangen aan de maximale uitslag en op die manier is het gewicht mooi af te lezen.

Dit is zo een voorbeeld van een bodemschuif van vorig voorjaar. Het volk zit boven de bruine mul en is aan het eten van de witte mul. 

Een zacht gezoem in de kast tijdens de koude dagen, stelt de imker gerust.

De vliegspleet blijft in de winter ook open om af en toe wat dode bijen uit de opening te halen. Pas bij de eerste voorjaarsvluchten wordt ze terug nauw gezet tegen roverij.

Ik heb dus vier mogelijkheden om een volk tijdens de winter in de gaten te houden zonder de kast te openen. Langs voor heb ik de de vliegplank, langs opzij kan ik luisteren, langs achter kan ik de kasten wegen en langs onder de bodemschuif bekijken.

Op ongeveer de helft van de kasten had ik een plasticvel liggen en op de andere helft een voederplank waarvan het voedergat was afgedicht met een stuk opneemvod. Door de stof zou de kast zijn overmatig vocht beter kwijt kunnen. Alle kasten waren echter even droog en ik heb geen verschil kunnen merken. Wellicht kan dit nog veranderen nu de bodemschuif er onder blijft en de volken volgende maand beginnen met hun broedaanzet. Ik kom hier in maart nog wel op terug.

Dit weekend moeten nu nog de Segenbergers worden behandeld en de kasten van Luc, mijn leerling-imker.