Gisteren hebben de laatste volken hun koninginnenrooster gekregen. In 1 volk kon ik de koningin niet vinden en heb ik bijgevolg alle ramen uit de honingzolders afgeveegd. Er zaten zowel eitjes in de broedbak als in de eerste honingzolder. Volgende week vind ik eitjes in de broedbak of doppen als ze is gesneuveld. De anderen had ik vrij snel gevonden en onder kunnen plaatsen.
Vandaag was ik even getuige hoe een koningin aan de imker kan ontsnappen. Ik haal altijd eerst het darrenraam (plaats 2) weg en neem dan het derde raam uit. Ik hang het darrenraam, al of niet uitgesneden, terug en hou het derde raam opzij en kan dan de volgende ramen telkens een plaats opschuiven, waarna het weggezet raam op plaats 11 komt. Plaats 1 en 12 bevat bijna altijd alleen voer en deze laat ik dan ook zitten. Welnu, ik was juist bezig om raam 5 terug te hangen op plaats 4, als ik de koningin over de toplat van plaats 3 zie kruipen naar het darrenraam. Ik had ze niet gezien op dat raam en als ik ze niet had opgemerkt bij de oversteek, zou ik ze in de rest van de kast ook niet meer zijn tegengekomen.
Ik heb nog ergens een segenberger staan met een voorzwerm waarvan de koningin was gekwetst bij het opzetten van de zwerm. Na een week zag ik ze terug en ze zat wat teruggetrokken met een slepend pootje en verkreukelde vleugel in een hoekje van een raat. Er waren toen nergens eitjes te vinden, terwijl het toch een oude koningin was. Ze moet dus dadelijk al gekwetst zijn geraakt. Nu waren er ook geen eitjes te vinden, de bijen hadden de kunstraat slecht uitgebouwd en de koningin kwam ik niet meer tegen. Ik had de zwerm in eerste instantie niet nodig en had hem daarom in de segenbergerkast gezet. De koninginnen uit mijn apidea’s zijn nog niet klaar en ik kan ook geen kempisch raam gebruiken om in te hangen. Daarom besloot ik maar een stukje raat met eitjes uit te snijden en in de moerloze zwerm te hangen. De zwerm afslaan deed ik niet graag. Eitjes geven aan een zwerm is maar een prutsoplossing, maar misschien is het volk nog in te winteren op deze manier. Als experiment is het toch de moeite waard. Met een geprepareerd blikje tomatenpuree en een houten stamper is dit een fluitje van een cent. Tussen 2 spandraden wordt een ringetje raat met eitjes uitgesneden van de donorkast en daarna een stukje raat uit de receptorkast. Het rondje met eitjes wordt dan met een ijzerdraadje snel vastgezet op deze plaats. Ik heb het idee uit een oud bijenmaandblad. De oorspronkelijke bedenker heeft het gepubliceerd en had er dus blijkbaar niets op tegen dat anderen dit idee nabootsen. De ene kant van het blikje heb ik scherp geopend en de andere kant heeft zijn rand nog. Ik heb dus twee types blikopener gebruikt. Aan de hand van de foto’s is duidelijk wat ik bedoel. Volgende week zal ik foto’s maken van het cirkeltje in de segenbergerkast, met het resultaat.
De eerste zaaibeurt van het phaceliaveld is compleet de mist ingegaan. Een compleet veld met vogelmuur was het resultaat. Vandaag heb ik de tijd gevonden om terug te frezen en in te zaaien. Als het dit keer wel lukt heb ik phaceliabloemen binnen zes weken.
Imkerij Het Waterbroek 