20 juni 2014

De ecokast in de tuin doet het goed. Hier zijn de bijen bezig om de opgehaalde lindennectar te verwerken. Iedereen op een rij om via het waaien met de vleugels de lucht in de kast te drogen. ’s Avonds ruikt de ganse tuin naar de lindebloesem. De eerste bomen zijn bijna uitgebloeid maar er staan er nog die nog niet eens zijn begonnen aan de bloei. Het kan dus nog wel even doorgaan. De kastanje volgt dit jaar echter niet op de linde. Hij bloeit namelijk tegelijkertijd. Afwachten hoe dit jaar verder verloopt.

De bijen krijgen in een ecokast slechts toplatten om hun volledig zelfgemaakte raten aan op te hangen. Aan de onderkant wordt een streepje was gesmolten om een begin aan te geven. Deze was wordt echter pas opgesmolten vlak voor de ingebruikname. De bovenkant van de latten wordt ingewreven met lijnolie om te beletten dat de raten van de bovenliggende bak worden vastgebouwd op deze latten.

Boven op de bovenste bak komt een vliegengaas dat de bijen zelf afsluiten en openen naargelang hun behoefte met propolis. En hierop wordt een isolatiekussen aangebracht dat natuurlijk dampdoorlatend is. De drie kasten die al zijn bevolkt, hebben een vulling gekregen van krantenpapier dat in repen is gescheurd. Maar onlangs heb ik enkele schapen kunnen scheren en heb de wol bewaard. Deze moeten dan dienen als isolatielaag.

Het dak heb ik verder nog afgedekt met stukken roofing.

Hoewel de ecokast wordt gemaakt op een heel simpele manier met restjes hout, heb ik mijn eerste exemplaren gekocht.

Om het hout iets te beschermen geef ik ze wel een buitenlaag met houtbeits. Maar indien een bak verslijt, is het vrij eenvoudig om zelf een nieuwe te maken. Zelfs de ramen aan de achterkant zijn vlot door twee linkerhanden te fabriceren. Het enige dat volgens mij al na enkele jaren moet worden vervangen, zijn de bodems. Maar dit bouwplan is zelfs nog eenvoudiger. Alleen zou ik de bodem een halve centimeter kleiner maken dan de bakken. In dat geval zal er door de oversteek toch minder vocht in het hout kunnen sijpelen.